ซ.เทเรซา  ณัฐวรรณ  ฉวีนิรมล

สัตบุรุษวัดพระจิตเจ้า  บ้านทัพ  สระแก้ว

       สมัยเด็ก ๆ ซิสเตอร์เกิดมาในครอบครัวใหญ่ซึ่งมีพ่อ แม่ ปู่ ย่าและญาติๆ    มีอาชีพรับซื้อมันสำปะหลัง  ข้าวโพด  ข้าว  ตาม

ฤดูกาล  คุณย่าเป็นคนที่ศรัทธามาก ท่านสอนให้ลูกหลาน ไปวัดไปวา สวดภาวนาร่วมกัน   จำได้ว่าก่อนนอนคุณย่ามักเรียกลูก

หลาน  มาสวดสายประคำพร้อมกัน  และในวันอาทิตย์ไปวัดกัน (วัดบ้านทัพมีมิสซา ฯ วันอาทิตย์เท่านั้น) 

       ซิสเตอร์ยังจำได้ว่า ครั้งหนึ่งหลังจบมิสซา แล้วเดินกลับบ้านซึ่งไกลพอสมควร   ย่าเดินตกหลุมบนถนนที่เราเดินกัน   ย่าก็

บอกกับพวกเราหลานๆว่า "หกล้มครั้งที่ 1" และย่ายังสอนให้หลานๆ ร้องเพลงพระด้วย ในสมัยนั้นตัวเองยังเด็กมาก ยังไม่ค่อย

เข้าใจเท่าไหร่  แต่พอมาทบทวนสิ่งเหล่านี้  ถือว่าเป็นบ่อเกิดของกระแสเรียกของซิสเตอร์เอง          และแล้วความฝันก็เกิดขึ้น

เมื่อวันหนึ่ง   มีคณะซิสเตอร์มาอยู่ที่วัดของเราแบบชั่วคราวเท่านั้น พวกเราเด็ก ๆ   ก็ติดสอยห้อยตามบรรดาซิสเตอร์ที่มาด้วย

ความสนใจ  และดีใจ  ที่ได้เห็นซิสเตอร์  แล้วตั้งแต่นั้นมา  มักมีญาติๆ ถามกับตัวเองว่า   “อยากเข้าอารามมั้ย”      ก็ให้คำตอบ

กับตัวเองว่า “อยากไป”  แล้วความฝันใกล้เป็นจริง      พอใกล้จบ  ป.6  คอยข่าวว่าจะมีค่ายกระแสเรียกเมื่อไร  และแล้วก็ไม่มี

ข่าวคราวนี้เลย  จึงได้ถามรุ่นพี่ที่เข้าอารามว่ามีค่ายกระแสเรียกมั้ย  พี่ก็บอกว่า  จัดไปแล้ว  แต่เราไม่ได้ไป     พี่จึงติดต่อถาม

ซิสเตอร์ให้  แล้วก็ได้คำตอบว่า  ไว้คอยปีหน้าแล้วกัน ตอนนั้นรู้สึกเสียใจอยู่เหมือนกัน ได้แต่ปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไร   ไว้ไป

ปีหน้าก็ได้ แล้วก็ไปสมัครเรียนโรงเรียนประจำจังหวัดสระแก้ว     แต่ก่อนไปสมัครต้องไปเอาเอกสารที่โรงเรียนชุมชนพัฒนา

เสียก่อน  คุณพ่อเจ้าอาวาสฝากบอกว่า  "ซิสเตอร์ให้เข้าอารามได้"    ตอนนั้นรู้สึกดีใจมากเลย  และขอบคุณพระที่ให้โอกาส

กับตัวเอง  แล้วได้เดินทางเข้าอารามโดยมีพ่อกับแม่ไปส่งถึงอารามเลย 

       เมื่อเข้าอารามมาได้เจอสิ่งใหม่ ๆ มากมาย ทั้งซิสเตอร์ที่เราไม่เคยรู้จัก  และบรรดาเพื่อน ๆ   ที่ไม่รู้จักกันเลย  ทุกอย่าง

ใหม่มากสำหรับตัวเอง ชีวิตในการเป็นผู้ฝึกหัดได้รับการอบรมจากบรรดาซิสเตอร์ในคณะ ทั้งด้านร่างกาย จิตใจ สติปัญญา    

เมื่ออยู่อารามมีทั้งความสุขและความทุกข์ปะปนกันไป แต่ก็มีความสุข มีพลังในการต่อสู้ในทุกวัน    จึงตัดสินใจที่จะเดินตาม

พระอย่างใกล้ชิด   รักและรับใช้ทุกคนตามแบบอย่างพระเยซูคริสตเจ้าผู้ถูกตรึงกางเขน  วอนขอพระองค์ให้ได้ดำเนินชีวิต

นักบวชได้อย่างซื่อสัตย์จนตลอดชีวิต 

         "ลูกขอขอบคุณพระเจ้าที่ประทานพระพรให้ในทุกวัน    ขอบคุณพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง ป้า น้า อา  พี่ น้อง   ทุกท่าน

ที่ให้กำลังใจเสมอมา ขอบคุณผู้ใหญ่ในคณะ บรรดาซิสเตอร์ในคณะทุกท่าน ที่เป็นเสมือนพี่น้องที่คอยอยู่เคียงข้าง แนะนำ

ขอบคุณเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่ร่วมเดินทางเคียงข้างกันเสมอ  ขอบคุณทุกท่านที่ให้รอยยิ้มกำลังใจเสมอ   แม้หนทางอีกยาวไกล     

                                           “ขอเพียงมีพระองค์อยู่เคียงข้าง   ลูกจะมั่นใจในพระองค์”