"ฤาพระเจ้าทรงพระบรรทมหลับ (สนิท) "

 

หลายวันมาแล้ว หัวจิตหัวใจของฉันเต้นไม่ค่อยจะเป็นจังหวะ และก็มากระตุกถี่กับข่าวกะทันหันว่า คุณพ่อวัลลพ จำหน่ายผล เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์กับรถบรรทุก Line ทำงานอย่างรวดเร็ว แล้วข่าวก็แพร่สะพัด จินตนาการด้วยความน่ากลัวในเหตุการณ์ที่คุณพ่อคงต้องประสบพบเจอ แต่ข่าวตอนตีสามของวันรุ่งขึ้น...ได้ปลอบประโลมความคิดความรู้สึกให้คลายเกลียว จิตใจสงบลงกับการที่แพทย์ลงความเห็นว่า คุณพ่อน่าจะมีภาวะหัวใจล้มเหลว

เหลียวมองเพื่อนผองน้องพี่ทั้งใกล้และไกล บรรยากาศช่างอบอวลไปด้วยความกังวลทางการเมือง (อย่างน้อย ช่วงนี้ฉันไม่ได้ยินใครนึกถึงละครน้ำเน่า ดารา-นักร้อง-นักแสดง กันเลย) การลุ้นกับชัยชนะของมวลมหาประชาชนคนไทย การแช่งชักหักกระดูก-คนชั่ว-คนเลว-คนทราม-คนโกง-คนขายชาติ-คนทรยศแผ่นดิน-สารพัดคำนามที่สรรหามาขนานนามกัน

 

ตามหน้าหนังสือพิมพ์ไทยและเทศ ข่าวโทรทัศน์ ข่าวทางอินเทอร์เน็ต มีแต่การประท้วงต่อต้าน สัมผัสได้ถึงความคับข้องใจ ความไม่พอใจ ที่ชาวบ้านได้รับความอยุติธรรม การเอารัดเอาเปรียบ การฉ้อโกง การกดขี่ข่มเหง ประเทศชาติบ้านเมืองและถิ่นกำเนิดของฉัน หาได้สงบร่มเย็น คำที่เคยกล่าว.. “ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว” (ท้องฟ้ามีว่าวจุฬาเล่นลม) ไม่มีเหมือนดังก่อนอีกแล้ว สยามเมืองยิ้มของฉันลับลา...แล้วหรือกระมัง

 

ชาติพันธุ์ต่างๆ รอบโลกกลมๆ ใบนี้ ดูท่าว่าจะเต็มได้ด้วยความทุกข์ยาก ลำบาก ลำเค็ญ ความขัดแย้ง การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นเพื่ออำนาจวาสนา เงินตรา ตำแหน่งแห่งหน กินรวมไปถึงดินฟ้าอากาศก็พากันวิปริตผิดฤดูกาล ยามนี้ ลูกของพระนับแสนนับล้านต้องตกทุกข์ได้ยากกันทั่วหน้า

 

ชีวิตต้องดำเนินไป ใช่ซิ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แม้องค์สันติจุติมา ก็มีเพียงคนธรรมดาๆ ไม่กี่คนรับรู้ สมัยที่พระอาจารย์เทศน์สอน สักกี่คนที่ปรับเปลี่ยนวิถีการดำเนินชีวิต มนุษย์ชาติเป็นพันๆ ล้าน แต่ก็มีนักบุญขึ้นทำเนียบไม่กี่พันองค์

 

 

 

 

--กลับสู่ "บทความ..เก็บตกชีวิต"--