ขอบคุณพระ..กับชัยชนะ...ของคุณแม่ละมูล

 

เมื่อคืนวันพฤหัสบดีที่ 23 พฤษภาคม 2556 ฉันนั่งอยู่ท่ามกลางลูกๆ หลานๆ เหลนๆ เลือดเนื้อเชื้อไขในครอบครัวใหญ่ของ คุณแม่ละมูล ในค่ำคืนสุดท้ายของการสวดหน้าศพ..อุทิศคำภาวนาให้แก่ท่าน บ้างก็ว่าจำนวนลูก หลาน เหลน นับได้ 93 คน แต่บ้างก็ว่า นับจริงๆ แล้ว 117 คนด้วยกัน จะตัวเลขใดก็ไม่สำคัญเท่ากับ ผ้าโพกศีรษะ..ด้ายดิบสีขาว สีครีม สีเหลือง สีน้ำเงิน ที่ลูก หลาน เหลนโพกกัน บ่งบอกถึงเครือญาติและสายเลือดที่เกี่ยวพันเป็นครอบครัวใหญ่โตมหึมา ฉันเห็นแล้ว ฉันได้แต่ปัก..ความคิด ความรู้สึกไปความอบอุ่น ความอิ่มใจ และความสุขใจ ที่ฉันสามารถสัมผัสได้

คุณแม่ละมูล หรือที่ได้ยินลูกหลานเรียกว่า อาม่าละมูล – หญิงไทยเชื้อสายจีน ที่นอนสงบนิ่ง (ปราศจากลมหายใจ) ท่ามกลางไออุ่น..ไอรัก และความอาลัยอาวรณ์ จากลูก-หลาน-เหลน อายุ 93 ปีของคุณแม่ อากาทา ละมูล แซ่ฉั่ว ทำให้ฉันคิดถึงพระวรสารตอนหนึ่ง แม้เรียงคำไม่ได้ตามพระวาจาตรงๆ นัก...แต่เนื้อความสำคัญที่ว่า เมล็ดเล็กๆ ได้เติบโต...กลายเป็นร่วมไม้ใหญ่...บรรดานกมาเกาะอาศัย...พักพิงกับร่มไม้ใหญ่นี้ พระวาจานี้ ประจักษ์แจ้งแก่สายตา

สำหรับฉัน ซิสเตอร์นิภา รักผกาวงศ์ หรือ ซ.นุ่ม สมาชิกคณะรักกางเขนของเรา เป็นคนโชคดี เป็นคนมีบุญ ที่ได้เกิดเป็นลูกสาวคนสุดท้องในครอบครัวของคุณแม่ละมูล แม้จะมีน้องชายอีก 2 คน ไม่รู้นะ ฉันรู้สึกอย่างนี้จริงๆ และฉันก็มั่นใจว่า ซ.นุ่ม ต้องรู้สึกขอบคุณพระเป็นร้อยเท่าพันทวี กับความใจดีที่พระให้ ซ.นุ่ม ได้มีโอกาสเกิดเป็นลูกสาวของคุณแม่ละมูลคนนี้

ฉันเป็นหลายคนบันทึกภาพในงานปลงศพคุณแม่ละมูล พระสังฆราชประธานในพิธี พระสงฆ์กว่า 20 องค์ สามเณร นักขับร้อง เพื่อนพี่น้องจากคณะซิสเตอร์รักกางเขน แขกเหรื่อ         คุณแม่โรสลิน ศรีไพร กระทอง กล่าวขอบคุณ..คุณแม่ละมูลและชุมชนความเชื่อวัดเซนต์นิโคลัส     ที่หล่อหลอมความเชื่อ ความศรัทธาให้กับ ซ.นุ่ม

 

 

 

 

ฉันว่า...เบื้องบนช่างจัดสรรเสียจริงๆ ... ใครๆ ก็ได้ข่าวว่า...ซ.นุ่ม พาคุณแม่ละมูลเดินสายพักผ่อน พักตากอากาศ ไปเที่ยวทะเล ฉันไม่ได้จัดจ้างสายลับตามประกบ ตอนที่แม่-ลูก เค้าตระเวนพักผ่อนกัน แต่ก็พอจะจินตนาการได้ว่า ความสุขในช่วงนั้น ที่ทำให้วันนี้ คุณแม่ละมูลได้รับชัยชนะ ระบายยิ้มและคืนลมหายใจให้กับพระองค์ ในเช้ามืดที่อำลา ซ.นุ่ม และลูก หลาน เหลน ได้อย่างสงบ...วันนี้ คุณแม่ละมูลอยู่ในอ้อมอกของพระบิดาเจ้าแล้ว ครอบครัวฟากกระโน้น คงใหญ่โตมหึมาเช่นกันซินะ อย่างน้อย..คุณแม่ละมูลก็ไม่ต้องเสียเวลาปรับตัวแต่อย่างใด เพราะในโลกนี้ ก็มีประสบการณ์ที่คุ้นเคยอยู่กับครอบครัวที่ใหญ่โตอยู่แล้ว

 

 

 

"ไว้พบกันนะคะ คุณแม่อากาทา ละมูล แซ่ฉั่ว"

 

--กลับสู่ "บทความ..เก็บตกชีวิต"--