"สหพันธ์นักบุญ...สหพันธ์รักกางเขน"
ฉันย้อนกลับไปสู่ความคิดที่..เตลิด..เปิด..เปิง..ของตัวเอง ในช่วงวันศุกร์ – วันอาทิตย์ที่ ๒ – ๔ พฤศจิกายน ที่ผ่านมา สัปดาห์แห่งการเดินทางกลับไปเยี่ยมบรรพบุรุษผู้ล่วงลับที่สุสาน เพราะเดือนพฤศจิกายนของทุกปี เป็นเดือนที่ผู้ล่วงลับไปแล้วเป็นเจ้าภาพ พระศาสนจักรยกเดือนนี้ทั้งเดือนให้กับ ลูกหลาน เพื่อแสดงความกตัญญูกตเวทีให้บรรพบุรุษของตนผู้จากไป.. ฉันเองตั้งใจว่าจะใช้วันหยุดสุดสัปดาห์กับงานที่คั่งค้าง แต่เพื่อนสมาชิกในบ้านได้ชักชวนให้ไปร่วมมิสซาปลงศพของ ทิพาพร หรือ ติ๋ม ในวันเสาร์ที่ ๓ พฤศจิกายน เวลา ๑๖.๐๐ น. ฉันไม่ลังเลใจที่จะรับคำชวน ในการไปวัดหัวไผ่....เพื่อส่งติ๋มกลับบ้าน
ฉันยังมีความคิดที่เตลิด-เปิด-เปิง อีกหลายอย่างเกิดขึ้น ในช่วงวันของผู้เป็นและผู้ตาย ฉันคิดว่า...มันเป็นไปได้กับโลกโลกาภิวัตน์ ที่เค้าว่ากันว่า โลกเราเล็กลง โลกเราแคบลง เพราะการสื่อสารที่ทันสมัย ติดต่อกันได้ง่าย อะไรๆ ก็ถึงกันได้อย่างรวดเร็ว แล้ววันนี้ ...โลกโลกาภิวัตน์ ก็ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของผู้เป็นและผู้ตาย วัดวาเปิดโอกาสให้สมาชิกสามภพ ได้พบกันง่ายขึ้น ใกล้ชิดกันมากขึ้น จัดช่วงเวลาให้ยาวขึ้น วัดต่างๆ อำนวยความสะกวดให้กับสัตบุรุษคนเป็น วัดจัดสรรหลายอย่างเอาใจบรรดาผู้ล่วงลับ (ทำความสะอาดหลุมศพ จัดดอกไม้ จัดเทียน ตั้งเต็นท์ เปิดเพลงศักดิ์สิทธิ์ ฯลฯ) ทางวัดจัดงานพบปะกันระหว่างสัตบุรุษผู้เป็นกับบรรพบุรุษผู้ล่วงลับไปแล้ว ทั้งในวัด ที่สุสาน นั่งล้อมวงข้างหลุมฝังศพ ลูกหลานพบปะกับญาติมิตรและบรรพบุรุษที่ล่วงลับ คล้ายวันพบญาติ วันชุมนุมญาติ วันครอบครัว ใครอยู่ห่างไกลขนาดไหน ก็ต้องพากันมา...ใกล้ชิดกันซะขนาดนี้ โลกาภิวัตน์ – สหพันธ์นักบุญ – สหพันธ์รักกางเขน เที่ยงแท้ทีเดียวค่ะ ใครเห็นด้วย ยกมือขึ้นนะคะ
|