การไตร่ตรองชีวิตในเช้านี้ ทำให้คิดถึงคำแนะนำใน หนังสือ สาธนา มรรคาสู่พระเจ้า
โดย คุณพ่อ แอนโทนี เดอ เมลโล ,S.J. ในหน้า 46 ดังนี้ว่า
ขณะที่ท่านหายใจเข้า ให้ท่านสำนึกว่า
จจจจิตของพระเป็นเจ้ากำลังเข้ามาในตัวท่าน.....ขอให้สูดพลังของพระองค์เข้าไปให้เต็มปอด.....
ขณะที่ท่านหายใจออก ให้ท่านคิดว่า ท่านกำลังระบายความไม่บริสุทธิ์.....ความกลัว.....ความรู้สึกในแง่ร้ายออกจากตัวท่าน
ให้ท่านวาดภาพว่า ร่างกายของท่านสว่างไสว และมีชีวิต
จจจเพราะท่านหายใจเอาจิตของพระเป็นเจ้าเข้าไป และหายใจเอาสิ่งไม่บริสุทธิ์ของท่านออกมา.....
พระเจ้าข้า...
โปรดให้ลมหายใจของผู้เป็นแม่ เป็นลมหายใจที่ซื่อสัตย์ ต่อการอบรมเลี้ยงดูลูก
โปรดให้ลมหายใจของผู้เป็นพ่อ เป็นลมหายใจที่ซื่อสัตย์ ต่อการอุ้มชูครอบครัว
โปรดให้ลมหายใจของผู้เป็นลูก เป็นลมหายใจที่ซื่อสัตย์ กตัญญูต่อบิดามารดา
โปรดให้ลมหายใจของผู้เป็นนักบวช เป็นลมหายใจที่ซื่อสัตย์ ทำพันธกิจด้วยความร่าเริง
"อะไรเล่า ที่เป็นความซื่อสัตย์เล็ก ๆ ที่ลูกทำได้"

คำตอบเข้ามาในใจว่า "ก็ลมหายใจของลูกไงล่ะ" ใช่แล้ว..มันเบา..แต่มันยังคงซื่อสัตย์อยู่เสมอ
“ ดีมาก ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ เจ้าซื่อสัตย์ในสิ่งเล็กน้อย จงมาร่วมยินดีกับนายของเจ้าเถิด ”
(มธ.25:23)