ตามหลังคาวัด หรือรอบๆวัด เรามักจะเห็นรังนกที่ซ่อนอยู่ ในบรรยากาศร่มรื่นเงียบสงบ เราได้ยินเสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว บ้างก็เกาะกิ่งไม้ใกล้ๆ    บ้างก็เดินเล่น  ทำให้นึกถึงพระคัมภีร์พัญธสัญญาเดิมในหนังสือเพลงสดุดีที่ 84:3 เป็นคำอธิษฐานของผู้จาริกแสวงบุญ   ได้พูดถึงนกไว้ว่า  "แม้แต่นกกระจอกก็ยังหาบ้านได้     นกนางแอ่น ก็ยังมีรังเพื่อวางลูกใกล้พระแท่นบูชาของพระองค์"

เย็นนี้อากาศสบาย ๆ ตะวันเริ่มอ่อนลง ลมพัดโชยอ่อน ๆ ...แม้จะไม่ใช่นักบุญฟรังซีส แห่งอัสซีซี ที่พูดกับนกได้  แต่ก็อยากลองดู...ในใจก็ยังดี...  ว่าแล้วฉันก็เงยหน้า พูดกับนกว่า

 

"แม่นกที่รัก ฉันดีใจกับเธอที่ได้สร้างรังอันอบอุ่น

แสนสุข ใกล้ๆวัด ใกล้ๆแท่นบูชา  ฉันจะไม่น้อยหน้าเธอเหมือนกัน  

..ทุกๆครั้งที่ฉันมีโอกาสเข้าวัด  ได้มองเห็นหอระฆังของวัด 

ได้ยินเสียงระฆังจากวัด    

หรือแม้แต่ความรู้สึกอยากจะไปวัด

  ฉันจะยิ้มให้กับตัวเอง 

เพราะฉันกำลังอยู่ในบ้านแสนสุข

ใกล้แท่นบูชาของพระองค์ 

เหมือนเธอที่สร้างรังที่นั่นเช่นกัน

 .. เราเป็นเพื่อนกันนะ"

 

"แม้แต่นกกระจอกก็ยังหาบ้านได้  นกนางแอ่น    ก็ยังมีรังเพื่อวางลูก  ใกล้พระแท่นบูชาของพระองค์ ข้าแต่พระเจ้าจอมจักรวาล  พระเจ้าของข้าพเจ้า  ผู้ที่พำนักอยู่ในบ้านของพระองค์ย่อมเป็นสุข เขาขับร้องสรรเสริญพระองค์อยู่ตลอดเวลา"   (สดด.84:3-4)

"เราเห็นกิจกรรมมหัศจรรย์ที่พระเจ้าทรงกระทำ พระองค์ไม่ลืมแม้แต่ นกตัวน้อยๆในอากาศ.. แล้วเราเล่า..สิ่งสร้างที่พระองค์ทรงรักเป็นที่สุด หากเราเชื่อและวางใจในพระญาณสอดส่องของพระองค์ พระองค์จะทรงดูแลทุกมิติของชีวิต..ทั้งร่างกายและวิญญาณ พระเมตตาของพระเจ้าที่มีต่อเรา ทำให้เกิดมหัศจรรย์ยิ่งใหญ่ อย่างที่เราคาดไม่ถึง และบางครั้งก็ขาดโอกาสที่จะขอบคุณ... ลองหาเวลาสักพักของชีวิต..ที่จะมองดูโลกที่พระเจ้าทรงสรรค์สร้าง....จงมองทุกสิ่งรอบตัวและมีความสุขกับมัน..และที่สำคัญอย่าลืมที่จะขอบคุณพระองค์บ่อยๆ..และเสมอๆ..

 

- กลับสู่..พระวาจาน่าคิด -